Buddhadhamma Tepitaka Accenatisutta mixdown

พระมหาทองนาค นาควโร ประธานสงฆ์วัดธรรมวิหาร ฮันโนเฟอร์ เยอรมัน

(พระธรรมเทศนา ; การเทน์ )

Sprecher ist Phra Maha Thongnark Nagawaro , Abt des

Wat Dhammavihara Hannover . ( hier hören wir eine Predikt / Vortrag v. Abt )

กลิคที่ Download

ชวนโยมเรียนพระไตรปิฎก

เรื่อง อัจเจนติสูตร

ชีวิต ถูกเวลากัดเซาะไปเรื่อยๆ

เทวดาทูลต่อพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า

กาลเวลาก็ผ่านไป

คืนวันก็ผ่านไป

ช่วงวัยแห่งชีวิตก็ผ่านไปตามลำดับ

คนเห็นความตายที่จะต้องเจอ

ควรทำบุญไว้ เพราะบุญจะนำความสุขมาให้

พระผู้มีพระภาคเจ้า ตรัสเสริมต่อว่า

กาลเวลาก็ผ่านไป

คืนวันก็ผ่านไป

ช่วงวัยแห่งชีวิตก็ผ่านไปตามลำดับ

คนเห็นความตายที่จะต้องเจอ

ต้องสละโลกามิส มุ่งสันติสุขเถิด

อธิบาย

ชีวิตคือกายเรานี้

ถูกกาลเวลาพาผ่านไปเป็นช่วงๆ เช่น ช่วงเช้า ช่วงบ่าย ช่วงเย็น แล้วก็ตาย และอาจตายได้ทุกช่วงของเวลา ดังพระราชนิพนธ์ของพระบาทสัมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๕ ว่า

เห็นหน้ากันเมื่อเช้า สายตาย

สายสุขอยู่สบาย บ่ายม้วย

บ่ายยังรื่นเริงกาย เย็นดับ ชีพนา

เย็นอยู่หยอกลูกด้วย ค่ำม้วยดับสูญ

คืนวันก็พากายนี้ เป็นเพื่อนเดินทางไปเรื่อยๆ ไปไหนไม่รู้ ขณะเดียวกัน วัยน่ารักของเรา วัยสวยงามของเรา ก็ถูกกาลเวลา ถูกกลางคืนกลางวันเอาไปหมดสิ้น แล้วมันก็มอบความแก่ มอบหนังเหี่ยวๆ มอบหนังย่นๆ ให้เรา มันทำลายระบบการกินของเรา จากที่เคยกินอร่อย ก็ต้องกินเพื่อประทังชีวิตไปวันๆ ทำลายการนอนของเราให้เสีย จากที่นอนด้วยความสุข มันให้เรานอนหลับๆตื่นๆ นอนได้หน่อยเดียว ความแก่ก็บอกว่าพอแล้ว มันเอาเอาฟันสวยๆของเราไป แล้วมันก็เหลือไว้แต่เหงือก แล้วจะให้เรากินอาหารได้อย่างไร มันเอาตางามๆของเราไป แล้วก็เอาตาที่แย่ๆมองไม่ค่อยเห็นให้เรา มันเอาหูที่ฟังชัดของเราไป แล้วมันเอาหูเหี่ยวๆตึงๆให้เรา ฟังอะไรก็ไม่ค่อยชัด สุดท้ายแล้วมันก็ยัดเยียดความตายให้เรา

บางทีกำลังสนุกสนานอยู่เลย กาลเวลามันก็เอาความตายมาให้แล้ว และมันมอบให้ได้ตลอดเวลา ความตายจึงมีได้ตลอดเวลาเลย

เมื่อความตายสามารถเกิดได้ตลอด เราจึงต้องทำบุญไว้ เราต้องเป็นคนดีไว้ จะคอยเวลาทำบุญตอนไหน จะคอยเป็นดีตอนไหน หากคอยให้คนอื่นเป็นคนดีต่อเราก่อน แล้วเราจึงจะเป็นคนดี อันนั้นก็แย่เลย เพราะความดีของเขา ก็เป็นความดีของเขา ไม่ใช่ความดีของเรา เราจึงต้องรีบเป็นคนดีเลย ใครจะดีตอบหรือไม่ เป็นเรื่องของเขา เพราะดีชั่วเป็นของเขา ไม่ใช่ของเรา

กาลเวลาไล่ล่าเรา กาลเวลาทำลายเรา ตลอดเวลา ยังจะมีเวลาคอยเราอยู่อีกหรือ ยังจะมีเวลาที่คอยให้เราไปเอามาอีกหรือ เวลาที่ว่านั้นอยู่ตรงไหน

หากมัวหลงคิดว่า เวลาคอยเรามีอยู่ ความตายซึ่งแอบซ่อนอยู่มันก็ตะครุบเอาได้ ไม่รู้มันจะตะครุบเอาตอนไหน

ดังนั้น บุญเท่านั้น ประเสริฐสุด บุญเท่านั้นเป็นเพื่อนที่แท้จริงของเรา ส่วนกิเลส มันคือเพื่อนที่ชั่วร้าย เอามันเป็นบทเรียนได้ แต่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกับมันไม่ได้ เพราะมันเป็นเพื่อนชั่ว เพื่อนชั่วมีที่อยู่แค่ ๔ ที่เท่านั้น คือ นรก เปรต อสุรกาย เดรัจฉาน และมันมอบการเป็นมนุษย์ชั้นต่ำ ชั้นเลวให้ ดังนั้น อย่ามีกิเลสเป็นเพื่อนเด็ดขาด

บุญเท่านั้น จะให้เราได้ทุกอย่าง องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสเสริมคำพูดของเทวดาว่า “การละโลกามิส มุ่งสันติเถิด” คือละสิ่งที่ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจเรายึดติด ทำให้เราต้องดิ้นรนหา จนต้องทำชั่ว ละเมิดศีลห้า รบราฆ่าฟัน ทะเลาะกัน แต่หากให้สิ่งเหล่าเกิดเพื่อเป็นทางแห่งบุญ ก็ประเสริฐ แล้วเอาทางบุญนั้น ทำลายกิเลสต่อ ก็จะเป็นสันติสข จิตที่ปราศจากกิเลส มันสุขจริงๆ สุขเหลือเกิน เพียงแค่สติปัญญาเกิดก็มีความสุขมากแล้ว หากสติปัญญาพาสมาธิ ปีติ ปัสสัทธิ อุเบกขา(ไม่ยึดมั่น)เกิดด้วย ยิ่งจะสุขมาก ทุกคนสามารถทำให้เกิดได้ทั้งนั้น อย่าดูถูกตัวเอง

อ้างอิง

http://84000.org/tipitaka/read/m_siri.php?B=15&siri=4