Buddhadhamma Tepitaka Pesakariyaviman -1

ชวนโยมเรียนพระไตรปิฎก

เรื่อง เปสการิยสูตร

ความอัศจรรย์แห่งธรรม

(ก่อนศึกษาธรรมจากพระสูตรนี้ ขอแก้คำผิดจากเรื่อง ปฐมวัฑฒิสูตร

ข้อ ๒. แก้เป็น ศีล การรักษากายวาจาให้งดงาม)

เรื่องย่อเปสการิยสูตร

ณ กรุงพาราณสี ครั้งเมื่อพระพุทธเจ้าตรัสรู้แรกๆ แสดงธรรมแก่หมู่ประชาชนทั้งหลาย ทำให้กุลบุตรจากตระใหญ่ๆทั้งที่เป็นเศรษฐีมหาเศรษฐี พระโอรส ลูกมหาอำมาตย์ และลูกเจ้านายชั้นสูงทั้งหลายออกบวชกันเป็นจำนวนมาก พระภิกษุเหล่านั้น ล้วนอยู่ในวัยหนุ่ม รูปงาม เวลาเดินก็งามน่าเลื่อมใส

วันหนึ่ง ขณะพระภิกษุหนุ่มทั้งหลายเดินบิณฑบาตในกรุงพาราณสี คนก็ออกมาดูกันมาก ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมคนหนุ่มๆ จากตระกูลใหญ่ๆทั้งนั้นออกบวช ผิดประเพณีเก่าก่อน ที่คนออกบวชมักเป็นคนแก่ คนสิ้นหวังในชีวิต แต่ภิกษุเหล่านี้ ตรงกันข้าม ทั้งรูปงาม สมบูรณ์พูนผลไปด้วยทรัพย์ มีอำนาจปกครองบ้านเมือง ออกบวชกันมาก

ขณะนั้น หญิงสาว ลูกพราหมณ์ช่างหูก กำลังหาเหาบนศรีษะของมารดาอยู่บนเรือน ข้างประตูบ้าน มองออกไปสู่ท้องถนน เห็นพระภิกษุหนุ่มมากมายเดินบิณฑบาต จึงถามแม่ว่า

“แม่จ๊ะ พระภิกษุเหล่านี้ ยังหนุ่มแน่น ยังวัยรุ่นอยู่เลย คงจะผิดหวังในชีวิตมั้งจึงพากันออกบวช”

“ไม่ใช่จ๊ะลูก ขณะนี้ มีพระพุทธเจ้าเกิดขึ้น พระองค์เป็นพระโอรสของกษัตริย์ศากยะ แสดงธรรมงามไพเราะ คนก็เลยออกบวชตามพระองค์”

ขณะนั้น อุบาสกคนหนึ่ง เป็นโสดาบัน เดินผ่านบ้านหลังนั้นพอดี จึงแวะเข้าไปสนทนาด้วย

พราหมณ์ผู้เป็นพ่อ จึงถามอุบาสกว่า

“ท่านอุบาสก ทำไมคนหนุ่มๆเหล่านี้ จึงออกบวชกันเยอะ มีอะไรเป็นพิเศษหรือ”

“อ๋อ พระหนุ่มเหล่านี้ ท่านเบื่อหน่ายทางโลก แล้วจึงออกบวชครับ”

ลูกสาว นั่งฟังอยู่ ก็สงสัย จึงถามว่า “เบื่อหน่ายทางโลก แล้วพระพุทธเจ้าช่วยได้หรือจ๊ะ”

“ได้สิจ๊ะหนู” อุบาสกตอบ

แล้วอุบาสกก็กล่าวพรรณนาคุณของพระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ ประโยชน์ของการมีศีล ๕

“แล้ว หนูเป็นผู้หญิง รักษาศีลได้ไหมจ๊ะ”

“ได้จ๊ะ เพราะธรรมะที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงนั้น ใครๆก็ปฏิบัติได้” อุบาสกตอบ แล้วจึงให้นางรับพระรัตนตรัยและสมาทานศีล ๕ หลังจากนั้น นางถามว่า

“แค่นี้หรือจ๊ะ มีอะไรต้องประพฤติมากกว่านี้หรือเปล่าจ๊ะ”

“มีจ๊ะ” แล้วอุบาสก ก็บอกอาการ ๓๒ ของร่างกาย เพื่อไม่ให้นางหลงยึดติดจนประมาทในวัยสาวของตน

นางตั้งใจฟังอุบาสกบอกอาการ ๓๒ ด้วยความตั้งใจ พร้อมเห็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ตามที่อุบาสกแนะนำ นางตื่นเต้นมากที่ได้ฟัง

หลังจากอุบาสกกลับแล้ว ตั้งแต่นั้นมา นางก็กำหนดอาการ ๓๒ เป็นอารมณ์วิปัสสนากรรมฐาน แล้วนางก็บรรลุโสดาบันต่อกาลไม่นานนัก

ต่อมาเกิดอุบัติเหตุทำให้นางต้องสิ้นชีวิตลง นางทิ้งกายมนุษย์เกิดเป็นเทพธิดาที่สวยงามมาก งามมากจนพระอินทร์และเทวดาอื่นๆ อยากจะมองแล้วมองอีก เพราะยิ่งมองก็ยิ่งมีความสุข พอๆกับเทวดาทั้งหลายชั้นดาวดึงส์ มองกายพรหมไม่เบื่ออย่างนั้น กายพรหมงามมาก แม้เทวดาเองก็อยากดู อยากดูแล้วดูอีกเพราะงามมาก

วิมานของเทพธิดาก็งาม เหล่าเทพอัปสรตั้งแสนหนึ่งเป็นบริวารของนาง

วันหนึ่ง ท่านพระมหาโมคคัลลานเถระ เที่ยวจาริกไปสวรรค์ดาวดึงส์ พระอินทร์ก็พาท่านชมวิมานนั้น

จากเรื่องนี้ เราจะเห็นว่า การปฏิบัติธรรมนั้น ไม่เป็นอุปสรรคต่อการดำเนินชีวิตปกติเลย เราสามารถทำงานเลี้ยงชีวิตพร้อมปฏิบัติธรรมไปด้วย แต่เพราะเราไม่เข้าใจอีกทั้งไม่ศรัทธาที่จะปฏิบัติธรรม เราจึงไม่ได้ประโยชน์ที่แท้จริงจากพระพุทธศาสนา

ขณะที่เราปฏิเสธการปฏิบัติตามธรรม เราก็ปฏิบัติตามอธรรมทันที คือปฏิบัติตามอวิชชา ปฏิบัติตามความเกียจคร้าน แม้ดูเหมือนเราจะขยันทำมาหากิน ก็จริง แต่หากเราเพ่งมองอย่างถ่องแท้ จะเห็นว่า เราไม่ได้ขยันหมั่นเพียรอะไรเลย เราไม่มีทางเลือกต่างหาก เพราะหากไม่ขยัน แล้วจะเอาอะไรกิน เอาอะไรใช้ ดังนั้น เราจึงต้องอ้อนวอนอะไรก็ได้ที่จะช่วยให้เรารวยแบบทางลัด ปัญญาก็ไม่งอกงาม ความเกียจคร้าน(แต่จำเป็นขยัน)ก็เพิ่มพูน

กว่าจะเกิดเป็นคนเจอพระพุทธศาสนาและศรัทธาในพระพุทธศาสนาจนอยากปฏิบัติธรรม มันยากเหลือเกิน

ธรรมะนี้ อัศจรรย์จริงๆ คนมีธรรมะในใจ แสดงธรรมะจากใจ คนฟังจะอิ่มใจ แล้วจะตั้งใจปฏิบัติธรรมตาม ผลแห่งธรรมจะเกิดทันที ไม่ต้องคอย ไม่ต้องหวังลมๆแล้งๆ นี้คือปาฏิหาริย์แห่งธรรม

อ้างอิง

https://84000.org/tipitaka/read/v.php?B=26&A=470&Z=513