Buddhadhamma Tepitaka Payasi VIamusi -1

ชวนโยมเรียนพระไตรปิฎก

เรื่อง ปายาสิราชัญญสูตร (ตอนที่ 6)

เจ้าปายาสิไม่เชื่อนรกสรรค์ ไม่เชื่อผลกรรมดีกรรมชั่วว่ามีจริง

(ต่อจากตอนที่แล้ว)

สรุปบทสนทนา

พระกุมารกัสสปเถระ ถามว่า

พระองค์ยังเชื่อว่านรกสวรรค์ไม่มี บุญบาปไม่มี อยู่หรือบพิตร

ยังเชื่ออย่างนั้นท่านพระคุณเจ้ากัสสปะ

ทำไมพระองค์จึงยังเชื่ออย่างนั้น

ท่านพระคุณเจ้ากัสสปะ โยมให้ลงโทษโจรชั่วร้ายด้วยการเชือดผิว เชือดหนัง แล่เนื้อ ตัดเอ็น ตัดกระดูก แล่เยื่อกระดูกจนโจรตาย เพื่อดูว่าวิญญาณของโจรอยู่ตรงนั้น แต่โยมก็ไม่เห็นวิญญาณของโจรนั้นเลย โยมจึงเชื่อว่า โลกหน้าไม่มี โอปปาติกสัตว์ไม่มี ผลกรรมดีกรรมชั่วไม่มี

ถ้าอย่างนั้น อาตมภาพจะยกอุปมาถวายพระองค์ บางทีพระองค์จะเข้าพระทัยได้

เรื่องมีอยู่ว่า

มีหมู่กองเกวียนแวะพักใกล้อาศรมใบไม้ของชฎิล (ฤาษี)ท่านหนึ่งในคืนหนึ่ง วันต่อมากองเกวียนก็ออกเดินทางไป เมื่อกองเกวียนไปแล้ว ชฎิลคิดว่า เราจะไปดูที่หมู่กองเกวียนพักเมื่อคืน บางทีอาจจะได้ของใช้บ้างที่พวกกองเกวียนทิ้งไว้

เมื่อชฎิลไปถึง ก็เห็นเด็กน้อยยังแบเบาะถูกลืมทิ้งไว้ จึงคิดว่าเราเป็นคนแท้ๆหากปล่อยให้เด็กน้อยนอนอยู่ตรงนี้ เด็กน้อยต้องตายแน่นอน จึงเอาเด็กไปเลี้ยง จนเติบโต อายุประมาณ ๑๒ ปี

วันหนึ่ง ชฎิลมีธุระในเมือง ก่อนไปทำธุระ สั่งเด็กน้อยไว้ว่า

ลูกอยู่บ้าน อย่าปล่อยให้ไฟดับนะ แต่ถ้าหากไฟดับ ลูกก็ก่อไฟขึ้นมาใหม่ พ่อวางมีด ฟืน ไม้สีไฟ ไว้ตรงนี้

เมื่อชฎิล ไปแล้ว เด็กน้อยก็เล่นเพลินอยู่ในอาศรม จนลืมใส่ฟืน ในที่สุดไฟบูชาก็ดับลง

เด็กน้อยก็ทำตามที่พ่อชฎิลสั่งไว้ แต่ไม่รู้ว่า ไม้สีไฟใช้อย่างไร จำได้แต่เพียงว่า เป็นไม้สีไฟ ก็คิดว่าผ่าไม้ออกแล้ว ไฟก็จะเกิดขึ้นเอง แต่เด็กน้อยทำแล้วก็ไม่มีไฟออกมา จึงผ่าเป็นชิ้นเล็กๆ แล้วเอาไปโขลกในครกอีก แล้วโปรยให้ลมพัด คิดว่าไฟน่าจะมีอยู่ตอนที่ลมพัด แต่ก็ไม่มีไฟออกมา

เมื่อชฎิลกลับจากธุระ เห็นไฟดับ จึงถามเด็กว่า

ไฟดับหรือลูก

เด็กตอบว่า ครับ ผมได้ทำตามที่พ่อสั่งแล้ว แต่ก็ไม่มีไฟเลย

ลูกทำอย่างไรหรือ

เด็กก็เล่าพ่อชฎิลฟัง

ลูกทำไม่ถูก นี่เขาทำกันอย่างนี้

พ่อชฎิลทำให้ดู ก็มีไฟเกิดขึ้น

ดูกร บพิตร พระองค์ก็เหมือนเด็กน้อยผู้โง่เขลานั้น หาไฟไม่ถูกวิธี จึงไม่ได้ไฟ พระองค์สละ ละ ทิ้งทิฎฐิความคิดอย่างเถิด เพราะไม่เกิดประโยชน์ และนำทุกข์ให้เกิดแก่พระองค์อีกนานแสนนาน

พระคุณเจ้ากัสสปะ พูดอย่างนั้นก็จริง แต่จะให้โยมสละ ละ ทิ้งทิฎฐิที่โยมยึดถือมานาน จนพระเจ้าปเสนทิโกศล และพระราชาแคว้นต่างๆก็รู้ว่า โยมเป็นคนมีทิฏฐิอย่างนี้ คือรู้ว่าโยมเป็นคนไม่เชื่อนรกสวรรค์ ไม่เชื่อบุญบาป ดังนั้นโยมจะเป็นอย่างนี้ของโยมต่อไป แม้ว่าจะทะเลาะ ดูถูก แข็งดีกันอย่างไรก็ตาม

ยังมีต่อ

อ้างอิง ข้อที่ ๔๒๗-๔๒๙

https://84000.org/tipitaka/read/m_siri.php?B=10&siri=10